–
In juni 2019 kwamen er 2 nieuwe bewoners op de Vossenburg, de koeien Loes en Liene en in augustus 2019 nog een koe, Wia, met een kalf (Henk); de koeien zijn van het ras Lakenvelder.
Loes en Liene
Wia en Henk
De Lakenvelder heeft een vriendelijk karakter. Hij/zij heeft een fijne bouw en is wat kleiner dan andere Nederlandse koeien. Ze zijn heel herkenbaar aan het witte laken om hun middenhand (witte band tussen voor- en achterpoten om de borst en rug). Ze zijn verder rood of zwart; wij zijn begonnen met 4 roden. Ook zijn ze rustig en raken niet gauw in paniek. Het tam maken van onze eerste vier doen we, en stalgenoten, door ze elke dag te bezoeken.
Onderstaande 3 foto’s zijn gemaakt door Isabelle Boon Fotografie
–
In de 12e eeuw liepen er al Lakenvelders in Nederland. Rond de 19e eeuw liepen ze ‘ter decoratie’ bij kastelen en landgoederen, vandaar ook de bijnaam “parkrund” of “kasteelrund”.
Toen de economie in de Nederlandse rundveehouderij een grotere rol ging spelen én er een rundveeverordening kwam(1950) die inhield dat er alleen gefokt mocht worden met door het stamboek erkende stieren, betekende dit bijna het einde van de Lakenvelders.
Na de oprichting en inventarisatie van de Stichting Zeldzame Huisdierrassen (SZH) in 1976, bleek dat er actief ‘ gewerkt’ moest worden om het ras te behouden. De Fokkersclub voor Lakenvelders werd opgericht wat in 1997 resulteerde in het ontstaan van de Vereniging Lakenvelder Runderen en uiteindelijk in oprichting van het huidige stamboek.
De Lakenvelder staat nog dicht bij de natuur omdat hij nooit is doorgefokt voor een hogere melk- of vleesopbrengst. Door huidige opvattingen over ons platteland waarin er besef is dat grote grazers bijdragen aan de ontwikkeling van biodiversiteit in de natuur en liefhebbers van het ras, zijn we op de goede weg: de Lakenvelder is nog steeds zeldzaam maar het aantal neemt langzaam toe.
–
Inmiddels is natuurbeheer een belangrijk onderdeel van ons bedrijf.
De Lakenvelder past perfect in het landschap dat we met Het Buijtenland van Rhoon voor ogen hebben; we hechten waarde aan erfgoed en telen met liefde voor de natuur.
Om biodiversiteit in ons landschap te creëren en te houden moeten we zorgen dat we de natuur een beetje helpen; met behulp van de koeien kunnen we helpen op een natuurlijke manier. De aanwezigheid van veel afwisseling in vegetatie is ook een eerste vereiste voor aanwezigheid van verschillende soorten insecten, vogels en zoogdieren.
Het grazen van de koeien zal het woekeren van snelgroeiende grassen afremmen, bloemrijke kruiden profiteren hiervan. Maar ook zullen zij overal hun mest laten vallen. Dit geeft allerlei planten en dieren de kans zich te vestigen en/of uit te breiden; denk daarbij aan paddenstoelen en mestkevers. De mestkevers en andere insecten zijn voedsel voor vogels en ook de parasieten uit de vacht van de koeien trekken bepaalde vogels aan. Koeien breken met hun hoeven de grasmat of mosvegetatie open waardoor andere soorten de kans krijgen om te kiemen. De Lakenvelder kan goed voedselarme vegetatie (bijvoorbeeld onbemest of dor gras) verteren, waardoor er ruimte komt voor groene hergroei. Omdat de koeien een voorkeur hebben voor grasachtigen, blaadjes en bast worden bloemen bevoordeeld; begraasd grasland is dus bloemrijk grasland.
Kortom: het ecologisch netwerk rondom de koeien blijkt groot.
–
–
Onze kudde (februari 2023):
Onze kudde bestaat uit 3 koeien, 1 os (gecastreerde stier), 2 pinken en 2 kalven en we hopen natuurlijk dat komend jaar weer 1 of meer van hen moeder worden.
Bij een geboorte is er 50% kans op een stierkalf. Omdat we ook stierkalven graag bij hun moeder willen laten lopen, laten we de stierkalven na ongeveer 3 maanden castreren (dit noem je “ossen”) . Door een stier te castreren verandert hij van een opgewonden standje in een goedzak. De os is een veilige grazer die, behalve wandelaars, ook kuddegenoten met rust laat. Ze kunnen dus veilig in de kudde blijven en bij hun moeder blijven drinken.
Henk (4/5/2019 – 27/1/2022)
Robin (6/9/2020)
In januari 2022 hadden we het eerste vlees uit Het Buijtenland van Rhoon . We weten dat het geen massaproductie is maar eerlijk voedsel met aandacht voor dierenwelzijn. De consument weet waar het vlees vandaan komt en hoe de koe heeft geleefd. Het zijn geen vleeskoeien en ze eten wat de natuur hen biedt; het zijn dus langzame groeiers maar halen daardoor hun gewicht zonder te vervetten. Dat komt de structuur van het vlees ten goede, het wordt sappig en mals.
Als de ossen echt groot en sterk worden willen we ze niet meer tussen onze wandelaars en gaan naar de slacht. Slagerij van den Heuvel in Werkendam is een slager die nog zelf slacht (je weet zeker dat je je eigen koe terug krijgt) en het voor ons verpakt in pakketten van 5 kilo.
* We hebben echt ons best gedaan maar kregen na 2 1/2 jaar onze Loes nog niet drachtig; We hebben haar in januari 2022 verkocht want willen alleen vlees van onze ossen.
* Henk werd echt groot en sterk; 27 januari 2022, hij was toen 2 jaar en 9 maanden, hebben we hem laten slachten
* 22 Mei 2023 hebben we Robin, hij was toen 2 jaar en (bijna) 9 maanden, laten slachten.
–
Herkauwers:
Koeien zijn herkauwers maar hoe werkt dat eigenlijk? In de bovenkaak heeft een koe geen
tanden; tussen de snijtanden in de onderkaak en de harde rand van de bovenkaak snijdt hij/zij het gras (of ander eten) af en slikt het zonder kauwen door waardoor het in de pens komt. Als de pens vol is gaat het voedsel in kleine beetjes terug naar de bek waar het door de kiezen gemalen wordt (de kaken schuiven van links naar rechts en van voor naar achter, dat is niet kauwen). Wat hij/zij dan doorslikt komt in de netmaag en daarna in de boekmaag. In de boekmaag wordt het vocht uit het, grotendeels verteerde, eten gehaald. Als laatste van de 4 magen komt het in de lebmaag waar er spijsverteringsappen bijkomen. Daarna gaan, door de darm, de voedingsstoffen in het bloed en de rest als mest naar buiten
Volgens ‘de boeken’ kunnen Lakenvelder-koeien jaarrond buiten lopen. In Het Buijtenland van Rhoon zijn we pas net begonnen met ‘onze’ natuur en de grasmat is zeker nog niet bestand tegen jaar-rond-koeien-beweiding. Wij hebben er dus voor gekozen ze ’s winters naar huis te halen. We verweiden ze steeds maar omdat het gras niet groeit raken de weides ‘op’. Omdat er geen nieuw gras groeit (winter) en het erg nat is wordt het steeds een grote baggerbende. Leuk hoor, de koe in de wei! Maar wordt de koe er blij van als hij dag in dag uit met z’n/haar poten in de bagger staat? Thuis in het stro in de open schuur (dus wel lekker droog) met genoeg water en hooi en daarnaast natuurlijk de bezoekjes van onze stalgenoten….wat wil een koe nog meer…..
–
Onze kudde:
Liene kreeg op 19 april 2020
een koe-kalf, we noemen
haar Esther.
Wia kreeg op 6 september 2020 een
stier-kalf, we noemen hem Robin.
Op 5 januari 2021 is hij ge-ost zodat
hij in de kudde kan blijven.
Liene kreeg op 11 juli 2021 een
koekalf, we noemen haar Dianne.
Wia kreeg op 22 oktober 2021 een
koekalf, we noemen haar Greetje.
Op 12 oktober 2022 is Liene bevallen
van een gezonde dochter, een koekalf
en we noemen haar Josje
Op 25 december 2022 is Wia
helaas bevallen van een dood
kalfje
Op 13 januari 2023 is Esther
bevallen van haar eerste ‘kind’.
Het is een koekalf: Sjaan
Liene kreeg op 25 september 2023 een
koekalf (dochter): Aafke
Op 11 januari 2024 is Dianne bevallen
van haar 1e kalf. Het is een meisje en
we noemen haar Hansje
